Κύριε διευθυντά,
25 Γενάρη ξεκίνησε απεργία πείνας 300 εργατών μεταναστών. Σκληρή απεργία από την πρώτη μέρα. Μόνο με νερό και τσάι. Τώρα και μία βδομάδα μόνο με νερό.
Οι μέρες περνούν. Το κύμα αλληλεγγύης μεγαλώνει. Δράσεις υποστήριξης γίνονται σ? όλο τον κόσμο. Ο κατάλογος με ψηφίσματα και υπογραφές κάθε μέρα γίνεται μακρύτερος.
Για ένα και μόνο λόγο, όλα αυτά. Γιατί ο αγώνας των 300 εργατών μεταναστών είναι δίκαιος.
Είναι δίκαιος γιατί αυτοί οι 300 και πολλοί άλλοι, ζουν και εργάζονται χρόνια στην Ελλάδα, άρα έχουν χωρέσει πολύ καιρό τώρα.
Αυτοί που δεν χωράνε, είναι αυτοί που δημιουργούν με τις πολιτικές τους, άνεργους, άστεγους, νεόπτωχους, εξαθλιωμένους ανθρώπους ?Ελληνες και μη.
Δεν ζητάνε χάρη από το ελληνικό κράτος, ζητάνε ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Αν εμείς οι υπόλοιποι εργαζόμενοι συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια στην ανασφάλιστη εργασία και την οικονομική εκμετάλλευση των συναδέλφων μας από άλλες χώρες, να ετοιμάζουμε και τον εαυτό μας γι? αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα, που έχει ξεκινήσει αλλά προς το παρόν παρακολουθείται από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου από τα δελτία των 8, σα να αφορά άλλους. Ισως επειδή δεν θέλουν να πιστέψουν πως οι άρχοντες της χώρας που επέλεξαν μας οδηγούν σε τέτοια οικονομική βαρβαρότητα.
Η γιγαντιαία προσπάθεια από την πρώτη στιγμή να παρουσιαστεί αυτός ο αγώνας, ως κάτι άλλο από αυτό που δήλωναν οι απεργοί πείνας, με ένα – ένα τα ψέματα, να καταρρέουν βέβαια στην πορεία, δηλώνει ότι η αδιαμεσολάβητη, μεγαλειώδης απόφαση των 300 εργατών μεταναστών, είναι πέρα για πέρα δίκαιη και το αίτημα τους νόμιμο.
Αυτός είναι εκτός των άλλων, ένας αγώνας της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας εναντίον εκμετάλλευσης και της υποκρισίας.
Ρούσσα Μαρκάκη
