Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ, 4 Ιανουαρίου, έφυγε πρωί – πρωί, στα 90 της χρόνια, για το άλλο ημισφαίριο της ζωής, η μάνα μου! Ο άνθρωπος, που μέσα στα μύρια πράγματα που με δίδαξε μ´ έμαθε να λέω και τον υπέροχο χαιρετισμό με τον οποίο κλείνω τη στήλη, το υπέροχο ´χαιρετώ σας κι αγαπώ σας´. Το ξέρω ότι από εκεί ψηλά που βρίσκεται η ψυχούλα σου, θα συνεχίζεις να χαιρετάς και ν´ αγαπάς, μάνα!
ΜΙΑ ΑΕΙ – ΘΑΛΛΟΥΣΑ, πολύκαρπη και καλύκαρπη αιωνόβια ελιά η μάνα μας και η γιαγιά μας! Μια ελιά που άντεξε σ? όλους τους καιρούς, μ´ όλους τους ανέμους. Μια ελιά που είχε απλώσει τις ρίζες της στη σάρκα της λαϊκής μας παράδοσης κι είχε γίνει ένα μαζί της. Μια ελιά στον ίσκιο της οποίας πάντα θα βρίσκουμε καταφύγιο. Προπάντων τώρα, που έφυγε κοντά στον πατέρα μας και παππού μας στη Χώρα των Μακάρων. Οπως βρίσκαμε, ακόμα και τα τελευταία χρόνια, όταν τα πόδια της είχαν πάψει πια να την υπακούνε και τα χέρια της, αυτά τα αγιασμένα χέρια, δεν μπορούσαν να κάμουν ούτε τα απαραίτητα. Απέραντος ο θαυμασμός μας γι´ αυτήν. Για τα που γνώριζε, για το πότε έπρεπε να μιλήσει και πότε να σωπάσει, για το πώς κανόνιζε τα πράγματα και τις καταστάσεις. Πάνω απ´ όλα, όμως, καταλυτική η αγάπη μας! Μια αγάπη, ωστόσο, που όσα κι αν κάναμε κι ό,τι κι αν κάνουμε θα μείνει ανεξόφλητη. Οχι! Τίποτα, μα τίποτα, εν όσω ζούμε, αναπνέουμε και σωφρονούμε δεν μπορεί να ξεριζώσει απ´ την καρδιά μας τούτη την ελιά!
´ΝΑ ΠΕΙΣ δυο λόγια άμα πεθάνω, παιδί μου, εσύ κατέεις και τα συνθέτεις όμορφα!´, μου ´χες παραγγείλει σε ανύποπτο χρόνο. Το έκανα, μάνα! Αποχαιρετώντας σε στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού του χωριού μας, εκ μέρους και των άλλων σου παιδιών, του Αντώνη, της Στέλλας και της Χρυσούλας, των γαμπρών σου και των νυφάδων σου αλλά και των εγγονιών και των δισέγγονών σου! Αμέσως μετά τον μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου, Δαμασκηνό Παπαγιαννάκη, που προεξήρχε της νεκρωσίμου ακολουθίας και τον μια ζωή φίλο μας, γενικό διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών ´Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος´ και αντιπρόεδρο του Κοινωφελούς Ιδρύματος ´Αγία Σοφία´, Νίκο Παπαδάκη. Και για να συνοδέψω τα ευχαριστώ μας σ? όλους -κι ήταν τόσοι πολλοί- που ήρθαν για να σ? αποχαιρετήσουν. Να λέτε, παιδί μου ´ευχαριστώ´. Μια ακόμα παραγγελιά σου.
ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ πήγαινε ξυπόλυτη στη Χάρη της, από το Νίππος στον Φρε την παραμονή του Ευαγγελισμού. Ακόμα κι όταν η βροχή ήταν δαρτή κι όταν ο αέρας ξερίζωνε τα δέντρα κι όταν το κρύο δεν το άντεχαν ούτε τα πουλιά. Τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τη μάνα μου από το να κάνει το τάξιμό της στη Βαγγελίστρα, το τάξιμο ν? αποκτήσει παιδί. ´Η Βαγγελίστρα ήθελε και γεννήθηκες και γι? αυτό πήρες τ? όνομά της´, μου ?πε κάποτε, όταν της παραπονέθηκα, πήγαινα Πρώτη Δημοτικού θυμούμαι, γιατί δεν με έβγαλαν Αντώνη, τ? όνομα του παππού. Και συμπλήρωσε: ´Γι? αυτό με βλέπεις να πηγαίνω ξυπόλυτη κάθε χρονιά´. Την έβλεπα, κάποιες φορές την ακολουθούσα κιόλας, μα κι όταν δεν την έβλεπα, γιατί δεν ήμουν στο χωριό, τη σκεφτόμουν να περπατά μη λογαριάζοντας τις πέτρες και τους βάτους που της μάτωναν τα πόδια… Οι μνήμες που είχαν κατασκηνώσει στο μυαλό μου όταν ψαλόταν το ´Αιωνία η μνήμη αυτής!´.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα