Πολιτικά ανομήματα

Κύριε διευθυντά,
δεν είναι πολύς ο καιρός που μας χωρίζει από τις προηγούμενες εμπρηστικές δηλώσεις του κ. Πάγκαλου και ο… κεραυνός της ελληνικής πολιτικής ζωής ξαναχτύπησε.
Είναι περίεργο ότι το σωματικό μέγεθος του έξοχου κατά τα άλλα αυτού κυρίου είναι αντιστρόφως ανάλογο με την ποιότητα των λόγων του. Δεν αμφισβητούμε βεβαίως ότι πρόκειται για έναν ευφυή άνθρωπο. Αναρωτιόμαστε εύλογα όμως γιατί αυτή η ευφυία που διαθέτει σε συνδυασμό με την αναντίλεκτη γνώση και ωριμότητα δεν αντανακλώνται στην πολιτική του παρουσία.
Σε μια περίοδο κατά την οποία εκκρεμούν σοβαρά εθνικά μας θέματα, μειώνονται οι οικονομικές και πολιτικές αντιστάσεις της χώρας μας, ο λαός ανησυχεί για τη επιβίωσή του, ο κ. Πάγκαλος ´περί άλλα τυρβάζει…´.
Θα θυμόσαστε λοιπόν ότι πριν λίγες βδομάδες αποκάλεσε ´οκνηρούς´ τους στρατιωτικούς μας στο σύνολό τους. Μας πέρασε βέβαια από το μυαλό ότι κάνει χιούμορ. Άλλωστε δεν είναι εύκολο να αποκωδικοποιήσει κάποιος τις πολιτικές δηλώσεις του κ. Πάγκαλου. Είναι αδιευκρίνιστο πότε σοβαρολογεί και πότε όχι. Μου είναι δύσκολο να δεχθώ ότι σε περίοδο που αμφισβητούνται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο, στη Θράκη και αλλού, ο κ. Πάγκαλο έχει στρέψει τα πυρά του εναντίον του ελληνικού στρατεύματος. Είναι πράγματι απρόβλεπτος.
Τελευταίο θύμα του οι ιπτάμενοί μας. Απευθυνόμενος σε μηχανικούς αεροσκαφών καθώς προσκλήθηκε σε κάποια εκδήλωση, χαρακτήρισε τους ίδιους παραγωγικούς -πράγμα που δεν αμφισβητούμε- αντίθετα με τους ιπταμένους που εκείνοι κατά την γνώμη του είναι (άκουσον, άκουσον), αντιπαραγωγικοί.
Θα ήθελα πραγματικά να δω τον κ. Πάγκαλο να επαναλαμβάνει αυτές τις δηλώσεις του στις μανάδες, στις χήρες και στα ορφανά των παλικαριών που έπεσαν στο καθήκον.
Αντιπαραγωγικός και ο θάνατός τους; Άκυρες οι θυσίες, οι απώλειες τα δάκρυα, η πίκρα;
Δεν γιορτάσαμε φέτος την Πολεμική μας Αεροπορία….
Προτιμήσαμε τους εκλογικούς και μετεκλογικούς πανηγυρισμούς…
Λησμονήσαμε αυτούς τους ανθρώπους που καθημερινά καταθέτουν τα όνειρα και τις αξίες τους ως φόρο τιμής στην πατρίδα, πετώντας πάνω από το Αιγαίο, δίχως φόβο, δίχως σκέψη για το αύριο. Η ασφάλεια της Ελλάδας αποτελεί λόγο ζωής για όλους αυτούς τους λίγους και εκλεκτούς, τους τελευταίους Έλληνες ιδεολόγους…
Πώς μπορεί ένας εκπρόσωπος του σύγχρονου πολιτικού αμοραλισμού που προφανώς αγνοεί την έννοια της πατρίδας, δεν γνωρίζει τι θα πει αγώνας για τα εθνικά δίκαια να εκφράζεται με τέτοια απρέπεια;
Ποιος του δίνει το δικαίωμα να αμφισβητεί την άμυνα της χώρας στο σύνολό της; Δεν αναλογίζεται, ως υπεύθυνος πολιτικός άνδρας, τι κινδύνους κρύβουν τα λόγια του όταν ο εχθρός παραμονεύει;
Βέβαια θα μου πείτε ποιος πραγματικά τον λαμβάνει σοβαρά υπόψιν όταν με τις κατά καιρούς δηλώσεις του γίνεται γραφικός; Επικίνδυνα γραφικός;
Αν κύριε Πάγκαλε περιοριστεί, παραμεριστεί ή καταργηθεί το στράτευμα όπως εσείς οραματίζεστε (ξεχνάτε τον παππού σας;), αν στείλουμε τους ιπταμένους μας στα σπίτια τους, θα αναλάβετε εσείς προσωπικά να εξασφαλίσετε την εθνική μας ευπρέπεια και ακεραιότητα;
Δεν λέω βέβαια, διαθέτετε αρκετό… σωματικό και πολιτικό εκτόπισμα, αναρωτιέμαι όμως αν διαθέτετε και το ανάλογο ηθικό (δεν ξεχνάμε την υπόθεση Οτσαλάν).
Κύριε Πάγκαλε, μην σπέρνετε διχόνοια στον Ελληνικό στρατό σε περιόδους που η ιστορία μας καλεί να φανούμε αντάξιοι των προγόνων μας. Όσο για τους ιπταμένους μας… πιστεύω ότι η πολιτικής σας αδιαλλαξία θα λυγίσει όταν αντικρίσετε τα μάτια των ορφανών που άφησαν πίσω τους τόσα αδικοχαμένα παλικάρια.
Και αν ούτε αυτό δεν είναι αρκετό, τότε σίγουρα μια ´βόλτα´ πάνω από το Αιγαίο με πολεμικό αεροσκάφος σε φάση εμπλοκής θα σας πείσει σίγουρα κ. Πάγκαλε για την παραγωγικότητα αυτών των ανθρώπων.  
Βίκυ Κόλλια,
φιλόλογος