Παρά τις διαψεύσεις εκ μέρους της κυβέρνησης ότι δεν γίνεται καμιά συζήτηση για διατήρηση του Μνημονίου μετά το 2012, λίγοι αναθεωρούν τη βεβαιότητά τους ότι κάτω από την επιφάνεια των φαινομένων, υπάρχει διερεύνηση για έναν βολικό τρόπο επέκτασης του χρόνου ισχύος του χρηματοδοτικού κυρίως μέρος του, δεδομένου ότι οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές που επιβάλλει δεν μπορούν να συνεχίζονται επ? άπειρον αλλά έχουν πεπερασμένο ορίζοντα περαίωσης. Προφανώς η συσσώρευση κεφαλαίων από την επανεκκίνηση της παραγωγικής μηχανής της Ελλάδος δεν θα είναι ικανή να αρχίσει να μειώνει το δημόσιο χρέος. Προεξοφλείται λοιπόν ότι, αν επιμηκυνθεί ο χρόνος εξόφλησης του χρέους προς την τρόικα, η δυνατότητα της χώρας να το αποπληρώσει (ενδεχόμενο το οποίο σήμερα φαντάζει ουτοπικό) θα αρχίσει να γίνεται ρεαλιστική. Τότε, (σύμφωνα με τον Παύλο Παπαδόπουλο, ΝΕΑ) η τιμή των ομολόγων, που σήμερα φτάνει δεν φτάνει στο 50% της αρχικής αξίας τους, θα αυξηθεί, γιατί οι κερδοσκόποι θα τα αγοράζουν, αφού θα ξέρουν ότι η Ελλάδα θα τα αποπληρώσει, συνεπώς δεν θα μείνουν για πάντα «παρκαρισμένα» στα ηλεκτρονικά κυκλώματα της ΕΚΤ. Έτσι οι τράπεζες μας θα επιστρέψουν δειλά στις αγορές, θα εκδώσουν ομόλογα και θα αρχίσουν να επιτελούν την αποστολή τους, δηλαδή να δανείζονται για να δανείζουν και να ανακυκλώνουν τα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών. Συμπέρασμα; Μπορεί στο βάθος του τούνελ να υπάρχει φως.
ΑΕΣ
