Δεν ξέρω αν η παραδοχή του κ. Πάγκαλου ότι «τα λεφτά τα φάγαμε όλοι» είναι μια μεγάλη αλήθεια, όπως έσπευσαν κάποιοι να διαπιστώσουν, κι αν οι πολίτες μοιράζοντας με τους πολιτικούς την ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, κλείνουμε τα τεφτέρια και από εδώ οι διορισμένοι, από εκεί οι αδιόριστοι, ξεμπλέξαμε. Δεν ξεμπλέξαμε, αντίθετα μάλιστα, αν παραβλέπαμε την αναξιοπιστία των κριτηρίων του πελατειακού συστήματος με το οποίο λειτουργούσε το κράτος, ίσως ο κ. Πάγκαλος να είχε δίκιο. Όμως, το μαχαίρι και το πεπόνι το κρατούσαν οι πολιτικοί και αυτοί έκαναν τις επιλογές ποιον και σε ποια θέση θα διορίσουν ανεξαρτήτως προσόντων και τις περισσότερες φορές άνευ προσόντων. Οι πολίτες επέλεγαν και επιλέγουν κατά πλειοψηφία το Δημόσιο, όχι γιατί τους αρέσει ο τρόπος λειτουργίας του και η μισθοδοσία που εξασφαλίζει, αλλά επειδή παρέχει μια στοιχειώδη εργασιακή ασφάλεια και σχετικά αξιοπρεπείς όρους απασχόλησης. Κι αν το δημόσιο γέμισε με αναντίστοιχους με το αντικείμενο που διορίστηκαν να διαχειριστούν υπαλλήλους, δεν φταίνε οι πολίτες. Αν οι κυβερνήσεις, οι πολιτικοί δηλαδή, με τις πολιτικές που εφαρμόζουν δεν προσέφεραν θέσεις αργομισθίας στο δημόσιο αλλά δημιουργούσαν σταθερές και σίγουρες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, εκεί θα έσπευδαν οι εργαζόμενοι διότι εκεί θα τους προσφερόταν η ευκαιρία και η δυνατότητα να τα αξιοποιήσουν και δεν θα περίμεναν να τους καλέσουν στο? «φαγοπότι» των δημόσιων χρημάτων. Δεν φταίνε οι ταλαίπωροι δημόσιοι υπάλληλοι για τις μίζες, για τις υπερβολικές αμοιβές μεγαλοστελεχών σε κομματικής επιρροής θέσεις, για τις αρπαχτές των κουμπάρων, για τις προμήθειες και τις χρυσοφόρες συμφωνίες με «ημέτερους» για συνδιαχείριση του κράτους. Δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι οι απόλυτοι ένοχοι παρά τον όποιο (μικρό) βαθμό συνενοχής τους. Οπωσδήποτε δεν μπορούν εκείνοι να απαντήσουν στο ερώτημα «που πήγαν τα λεφτά;» Οι πολιτικοί οφείλουν να βρουν και να δώσουν απάντηση.
ΑΕΣ
