Όταν η Νέα Δημοκρατία έκανε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του κ. Σημίτη, ο κ. Καραμανλής αναλωνόταν σε ύμνους για την Ιρλανδία την οποία προέβαλε ως παράδειγμα μίμησης. Τελικώς το παράδειγμα δεν άργησε να καταρρεύσει και να οδηγήσει σε χρεοκοπία Τράπεζες και επιχειρήσεις και στην ανεργία μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Το εξωτερικό χρέος της Ιρλανδίας είναι περίπου όσο και το δικό μας μόνο που αυτή κατάφερε να μη πιέζεται από κανένα εγγυητή ούτε καταδυναστεύεται από κάποιο μνημόνιο. Η χώρα, όπως περιγράφουν οι οικονομικοί αναλυτές, απέφυγε την κηδεμονία διότι όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις της συναίνεσαν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση όχι με βάση το κομματικό συμφέρον αλλά το εθνικό. Στη χώρα μας αντιθέτως η αντιπολίτευση δεν διστάζει να καταστήσει άξονα της εκλογικής αυτοδιοικητικής ρητορείας της, την ανάγκη καταδίκης της κυβέρνησης για το θέμα του μνημονίου. Θέλει δηλαδή πρωτίστως, να κερδίσει ψήφους χωρίς ποσώς να την ενδιαφέρει η αποφυγή της χρεοκοπίας. «Έτσι – γράφει ο καθηγητής κ. Νίκος Μουζέλης – είναι εναντίον του μνημονίου, όταν ξέρει πολύ καλά πως στη συγκεκριμένη συγκυρία, καλώς ή κακώς, η κυβέρνηση (που υποστηρίζεται από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού) δεν μπορεί και δεν πρόκειται να κάνει πίσω στο θέμα του μνημονίου. Έτσι η Ελλάδα δίνει τη μάχη της οικονομικής επιβίωσης διχασμένη. Είναι σαν η χώρα να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και μερικοί να αρνούνται την επιστράτευση με τη δικαιολογία πως αυτοί διαφωνούν με την αμυντική στρατηγική της κυβέρνησης»?! Και αυτά όταν η πικρή εμπειρία της χώρας έχει δείξει ότι αυτή η διάσπαση είναι καταστροφική σε όποια εποχή.
ΑΕΣ