Τιμή σε ιεράρχες

Τρεις αείμνηστους ιεράρχες, οι οποίοι προσέφεραν σημαντικό κοινωνικό και εκκλησιαστικό έργο στη συνοικία της Νέας Χώρας τίμησε χθες ο Δήμος Χανίων, με την ονοματοθεσία ισάριθμων δρόμων πέριξ των σχολείων της περιοχής (κοντά στις παλιές εγκαταστάσεις της ΑΒΕΑ), ως οδών ´Νικολάου Βλαζάκη´, ´Ελευθέριου Καψωμένου´ και ´Εμμανουήλ Τσιγκουνάκη´.
´Η Επιτροπή Ονοματοθεσίας του Δήμου Χανίων -στην οποία εκπροσωπούνται όλοι οι συνδυασμοί- τα τελευταία χρόνια έχει να επιδείξει μια ιδιαίτερη δραστηριότητα και με ομόφωνες αποφάσεις προσπαθούμε να καλύψουμε τα κενά που υπάρχουν με την ονοματοθεσία σε όλες τις περιοχές της πόλης. Θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό να μη δίνουμε μόνο ονόματα, τα οποία έχουν πανελλαδική ή διεθνή προβολή, αλλά να δίνουμε και ονόματα ανθρώπων, οι οποίοι είχαν σημαντική προσφορά στη γειτονιά, στη συνοικία, στην περιοχή, στην οποία έζησαν και εργάστηκαν´, τόνισε ο δήμαρχος Χανίων Κυριάκος Βιρβιδάκης.
Και πρόσθεσε: ´Ετσι, λοιπόν, μετά από πρόταση της δημοτικής συμβούλου κ. Μπασιά ομόφωνα η Επιτροπή αποφάσισε να δώσει σε αυτούς τους τρεις δρόμους, που βρίσκονται γύρω από τα σχολεία στην περιοχή της ΑΒΕΑ, τα ονόματα των μακαριστών ιερέων Νικολάου Βλαζάκη, Ελευθερίου Καψωμένου και Εμμανουήλ Τσιγκουνάκη. Σήμερα, με αυτή την εκδήλωση τιμούμε τους ιερείς και την προσφορά τους, μια προσφορά αθόρυβη, που άφησε το δικό της στίγμα ανθρωπιάς στην όμορφη συνοικία της Νέας Χώρας´.
Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε στη Νέα Χώρα. Ακολούθησε το δεύτερο μέρος, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων, στη διάρκεια του οποίου έγιναν ομιλίες για τη ζωή και το έργο των τριών ιεραρχών.
Ο λογοτέχνης, Δημήτρης Κακαβελάκης, μίλησε για τον Νικόλαο Βλαζάκη, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι ´ήταν ένας από τους ανθρώπους, ο οποίος πραγματικά συνδύαζε την κοινωνική του αποστολή μαζί με τη θρησκευτική του αφιέρωση. Ηταν δάσκαλος και επειδή είχε την ευαισθησία του παιδιού, για να εμφυσήσει στις ψυχές των μικρών παιδιών όλη αυτή την πίστη και περίπου το σύνθημα: “να μάθουνε γράμματα, σπουδάματα του Θεού τα πράματα”, ήταν πάρα πολύ μεγάλη η συμβολή του. Είμαι ευτυχής που μιλάω απόψε γι´ αυτόν, γιατί τον γνώρισα από κοντά, τον έζησα, ήξερα όλες του τις δοκιμασίες και όλες του τις προσφορές και τις σημαντικές δραστηριότητες».
Ο κ. Κακαβελάκης δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι «έζησα όλους τους ιερείς. Ολοι οι ιερείς είναι σημαίνοντες και συστοιχήθηκαν άπαντες εις την κατεύθυνση να υπηρετήσουν ως απόστολοι το νόημα και το μήνυμα του Χριστού».
Για τον Ελευθέριο Καψωμένο μίλησε η δημοτική σύμβουλος Χανίων, Χρύσα Μακράκη – Χαριτάκη, επισημαίνοντας ότι ήταν «εκκλησιαστικός, πατερικός, χαρισματικός. Εζησε μια ζωή λιτή, αφιερωμένη στον Θεό και στον άνθρωπο. Ηταν βυθισμένος στην αγκαλιά της Εκκλησίας. Απ? αυτήν ζούσε πνευματικά και γι? αυτήν εργαζόταν. Η αδιάκοπη μέριμνά του ήταν να οδηγεί ψυχές στον Χριστό, δηλαδή στην Εκκλησία του. Συνεπής στις εκκλησιαστικές του αρχές ζούσε μέσα στον κόσμο, συνέπασχε με τα προβλήματα των ανθρώπων και έβλεπε ότι η μόνη ελπίδα του κόσμου είναι η Αγία μας Εκκλησία, αυτό το βέβαιο καταφύγιο της ζωής, η αληθινή υπέρβαση του πόνου και των δοκιμασιών. Η εκκλησιαστική του συνείδηση δεν επηρεαζόταν από φρόνημα κοσμικό, από επιδιώξεις ανθρώπινες. Ως, αληθινά, εκκλησιαστικός ήταν παραδοσιακός και συγχρόνως σημερινός, ελεύθερος από τις αγκυλώσεις του άγονου συντηρητισμού. Η εκκλησιαστικότητά του δεν του επέτρεπε να κατατάσσει τους ανθρώπους σε κατηγορίες αλλά να ζει κοντά στα προβλήματα των ανθρώπων και να δίνει λύσεις σ? αυτά. Η ανθρώπινη πλευρά της προσωπικότητας τον έκανε απλό και ανεπιτήδευτο. Στο ήρεμο και χαμογελαστό πρόσωπό του έβλεπε κανείς κάτι από τον κόσμο που φανερώνει ο Θεός στους ανθρώπους», σημείωσε, μεταξύ άλλων η κα Μακράκη – Χαριτάκη.
Στη ζωή και το έργο του Εμμανουήλ Τσιγκουνάκη αναφέρθηκε η δημοτική σύμβουλος Ακρωτηρίου, Στέλλα Παπαπαναγιώτου, η οποία σημείωσε ότι όταν ο μακαριστός ιεράρχης «τοποθετήθηκε στην ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, συνυπηρέτησε για αρκετά χρόνια με τους αείμνηστους πατέρες Καψωμένο Ελευθέριο και Βλαζάκη Νικόλαο. Αποτελεί λαμπρό παράδειγμα το πνεύμα συνεργασίας και συναδελφικότητας που διακατείχε τους τρεις ιερωμένους, που παρά τη μεγάλη έκταση που κατείχε τότε η ενορία, αυτοί βρίσκονταν στο πλευρό των ενοριτών τους όποτε παρίστατο ανάγκη. Παρά το ότι τα μέσα μεταφοράς τη χρονική εκείνη περίοδο ήταν ανύπαρκτα και οι αποστάσεις μεγάλες, πρόθυμα ανταποκρινόταν στο κάλεσμα κάθε ενορίτη που αντιμετώπιζε οικονομικό, οικογενειακό ή πρόβλημα υγείας.
Επί των ημερών του πραγματοποιήθηκε η επέκταση της εκκλησίας παίρνοντας τη σημερινή της μορφή. Εζησε σε χρόνια μεγάλης φτώχειας και ανέχειας. Τα παιδιά του, όμως, μεγάλωσαν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον απόλυτα ήρεμο και γαλήνιο. Οσα είχαν έφεση στη γνώση σπούδασαν σε ανώτερες και ανώτατες σχολές ενώ και ο ίδιος συνέχισε, ταυτόχρονα με τα παιδιά του, τις ιερατικές του σπουδές φοιτώντας στο Ανώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο της Αγίας Τριάδας επιτελώντας παράλληλα και το κοινωνικό του έργο», ανέφερε η κα Παπαπαναγιώτου.