Ο τέως πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής, φέρεται έντονα ενοχλημένος γιατί το ΠαΣοΚ τον έχει βάλει στόχο, μαζί με στελέχη των κυβερνήσεών του, αποβλέποντας, ως λέγει στη πολιτική του απαξίωση. Τον τελευταίο καιρό εμφανίζεται ιδιαίτερα προβληματισμένος από την επίθεση που εξαπολύεται εναντίον του από την κυβερνητική παράταξη και κυρίως από το γεγονός ότι είναι πρωταγωνιστής της αρνητικής δημοσιότητας για την αξιωματική αντιπολίτευση. Oπως αναφέρει, θεωρεί ότι η Kυβέρνηση θέλει την πολιτική του εξόντωση σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, ειδικά τώρα που αρχίζει “να γιγαντώνεται η δικαιολογημένη αντίδραση των πολιτών στην αδιέξοδη οικονομική πολιτική της”. Οι συνεργάτες του σημειώνουν ότι: “οι προγραφές και οι ατεκμηρίωτες διώξεις πολιτικών αντιπάλων οδηγούν σε νοσηρά φαινόμενα” και συμπληρώνουν ότι αυτή η προσπάθεια της Kυβέρνησης η οποία έχει στόχο τον κ. Καραμανλή και είναι κατασκευασμένη για να πληγεί ηθικά θα καταπέσει αφ? εαυτής. Καλύτερη άμυνα η επίθεση; Δεν ξέρω, αλλά μάλλον πως ο τέως πρωθυπουργός, προσχώρησε στη θεωρία Μητσοτάκη ότι για τον πολιτικό δεν έχει σημασία αν οι κριτικές που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για το άτομό του είναι θετικές ή αρνητικές, όσο αν τον διατηρούν στην δημοσιότητα. Βλέποντας, αυτός και οι εναπομείναντες συνεργάτες του, ότι ο διάδοχός του στην αρχηγία της ΝΔ κ. Σαμαράς, αγωνίζεται για να αποβάλει από το DNA της παράταξης που κληρονόμησε τον καραμανλικό της χαρακτήρα, επιχειρεί να παρεισφρήσει ξανά στο ενεργό σώμα της ΝΔ, εντός της οποίας και μόνο, μπορεί να λογαριάζει ότι θα βρει στηρίγματα και θα αποφύγει την πολιτική απαξίωση και απόρριψη στον πολιτικό Καιάδα, όσων καταγράφονται ως επιζήμιοι για την χώρα. Πού θα πάει όμως, σιγά-σιγά θα αντιληφθεί ότι οι ευθύνες του για την κατάσταση στην οποία οδήγησε τη χώρα δεν χρειάζονται κανένα ενδιάμεσο για να τις κατανοήσουν οι πολίτες. Τις βιώνουν, με ευθύνη του και εις το διηνεκές προς καταισχύνη του.
ΑΕΣ
Ποια “Νέα” Δημοκρατία…;
Ο πολιτικός αναλυτής κ. Γιάννης Λούλης, του οποίου η στενή σχέση με τη Ν.Δ., τον τέως αρχηγό της και εν γένει με την καραμανλική πτέρυγα της παράταξης, έχει μακρά προϊστορία, δημοσίευσε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση στην “Ημερησία”. Με βάση τις πρόσφατες έρευνες της κοινής γνώμης, ο κ. Λούλης διαπιστώνει και ισχυρίζεται ότι η κυριαρχία του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠαΣοΚ στην πολιτική σκηνή “παρά την αναπόφευκτη φθορά της” είναι “απόλυτη” και τούτο “διότι μονοπωλεί το πεδίο της υπευθυνότητας, άρα και της στοιχειώδους αξιοπιστίας”. Διαψεύδεται λοιπόν τουλάχιστον από πλευράς αξιωματικής αντιπολίτευσης η αντίληψη ότι το ΠαΣοΚ και ο αρχηγός του έχουν χάσει την επαφή τους με τον κόσμο αν και είναι αλήθεια ότι υπάρχει κατακραυγή για το “πολιτικό σύστημα” και τους πολιτικούς. Η αντιπολίτευση πάντως δεν κερδίζει όσα χάνει η Κυβέρνηση που εκλογικά διατηρεί έστω ψαλιδισμένη, αλλά την πρώτη θέση. Πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο κ. Γιάννης Λούλης, που σκέφτονται τα της χώρας και δεν απλοποιούν τις καταστάσεις με συνθήματα του τύπου “κάτω η νέα κατοχή”, μετράνε τα λόγια τους κι ας μη συμβαίνει αυτό στη λαϊκίζουσα, δεξιόστροφη, σαμαρική Νέα Δημοκρατία. Με την καραμανλίκη αλλά και με την σαμαρική Νέα Δημοκρατία φαίνεται να βρίσκεται σε ρήξη και ο κ. Τατούλης, ο οποίος αναφερόμενος στις κυβερνήσεις Καραμανλή εμφανίζεται βαθύτατα θλιμμένος (οργισμένος όπως λέει) για το γεγονός ότι κατέρρευσε ένας σημαντικός πυλώνας ιδεολογίας υπό το βάρος της ταύτισής του με την ανικανότητα και τη διαφθορά. Αλλά και για τον κ. Σαμαρά, λέγει ότι, εξελέγη με σημαία του τη ρήξη με τον κ. Καραμανλή, με τα “τζάκια” και με τα συμφέροντα, αλλά: “Ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος αντιλαμβάνεται σήμερα ότι η ρήξη είναι συμβιβασμός και
ότι το φερόμενο ως καινούργιο
είναι μάλλον παμπάλαιο”.
Για ποια “Νέα” Δημοκρατία μιλάμε λοιπόν…;
AEΣ
Στα μπάνια του λαού
Απλή σύσταση στους υποψηφίους Δημάρχους του Μητροπολιτικού δήμου Χανίων:
Η θερινή ραστώνη είναι χρήσιμη για τους ταξιδιώτες, προσκυνητές, παρηγορητές και φυσιολάτρεις.
Οχι για τα πολιτικά πρόσωπα και την κοινωνία που αδημονεί ν? αποσαφηνίσει ιδέες και προγράμματα.
Το παλαιολιθικό μοντέλο πολιτικής, με τα “μπάνια του λαού”, ανήκει στο ομιχλώδες παρελθόν.
Να προσθέσω, επίσης, ότι η στασιμότητα στο θέμα τού Περιφερειάρχη και των Αντιπεριφερειαρχών, μειώνει τον ωφέλιμο πολιτικό, προεκλογικό χρόνο, αδικεί τους υποψηφίους και προκρίνει βεβιασμένες πολιτικές κινήσεις, που ακινητοποιούν τον ουσιαστικό διάλογο και δίνουν πεδίο… στον επικοινωνιακό εντυπωσιασμό.
Εν πάση περιπτώσει, το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου θα είναι κρίσιμο για τις πολιτικές διεργασίες.
Γ. Ουν.
