Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Ελληνική αριστερά:

Γράφει ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΟΓΛΟΥ
stcloris@yahoo.com)

Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ υπήρξε η μεγάλη ελπίδα κι αυταπάτη του 20ου αιώνα. Χύθηκαν γι? αυτόν τόνοι μελάνης, αλλά και κρουνοί αίματος εκατομμυρίων ανθρώπων. Χωρίς τελικά να πραγματοποιηθούν οι στόχοι των εμπνευστών του (1). Υπήρξε ένα κίνημα/ιδεολογία που σφράγισε τον περασμένο αιώνα (1917-1991). Όμως, το φάντασμά του περιπλανιέται πάντα πάνω στον πλανήτη αναζητώντας καινούργιες συνθήκες για να επιστρέψει? Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την οριστική διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και της πλήρους κατάρρευσης των κομμουνιστικών καθεστώτων στις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ ο κομμουνισμός βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο -τώρα που η χώρα μας είναι στη μέγγενη της «Τρόϊκας» (τι ειρωνεία στη λέξη!) του ΔΝΤ, ΕΚΤ και Ε.Ε.
***
Η ΚΑΝΑΔΗ δημοσιογράφος και συγγραφέας Μοντ Μπάρλοου που παρακολούθησε τη φετινή σύνοδο των G20 στο Τορόντο, διαπιστώνει πως «ο κόσμος είναι τόσο βαθιά διαιρεμένος σε πλούσιους και φτωχούς όσο ποτέ άλλοτε στην Ιστορία. Το πλουσιότερο 10% κατέχει το 85% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το μερίδιο του φτωχότερου 50% σε αυτόν τον πλούτο, περιορίζεται μόλις στο 1%. Και οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχουν περισσότερα χρήματα από τις 48 φτωχότερες χώρες»!
ΤΗΝ ίδια διαπίστωση κάνει κι ο ημέτερος γερόλυκος της Αριστεράς, ο Λεωνίδας Κύρκος. Στο σπουδαίο βιβλίο-επιτομή του Αριστερού Κινή- ματος στην Ελλάδα «Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την Ελληνική Αριστερά» του Στέλιου Κούλογλου, το πρώην βασικό στέλεχος της Ελληνικής Αριστεράς λέει (2): «Είναι αδύνατο να σκεφτεί κανείς ότι η ανθρωπότητα έφτασε στην εποχή μας για να αποδεχτεί ότι, παραδείγματος χάρη πάνω απ? το μισό του πληθυσμού της γης θα ζει σε ανεργία και σε απόλυτη στέρηση για να υπάρχουν μερικές οικογένειες οι οποίες θα έχουν συγκεντρώσει τον πλούτο όλου του κόσμου. Αυτό είναι αδιανόη- το?»
ΚΑΙ ενώ έτσι έχει η παγκόσμια κατάσταση, με έναν άγριο κι επιθετικό καπιταλισμό που ολοένα γίνεται πιο απάνθρωπος στερώντας από τους εργαζόμενους (εδώ στην Ελλάδα) όχι μόνο κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αίμα και ιδρώτα αλλά κι αυτά τα στοιχειώδη προς το ζην, το ερώτημα/αίτημα της επαναδιατύπωσης και επαναπραγμάτωσης του κομμουνισμού γίνεται επιτακτικότερο… Κι όμως, από μια τέτοια ριζική αποσάθρωση του ελληνικού κοινωνικού ιστού, τα αριστερά κόμματα δεν κερδίζουν ψηφοφόρους!
ΣΤΗΝ ελληνική κοινωνία παραμένει εντονότερο το ερώτημα «για ποιον κομμουνισμό να μιλήσουμε»; Ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς, καθηγητής του Ε.Μ.Π., μιλώντας στο πλαίσιο του «13ου Εναλλακτικού Κάμπινγκ» της Νεολαίας του ΣΥΝ (Σάββατο, 24/7, στην Κίσαμο Χανίων) είπε: «Μπορούμε να ξαναμιλήσουμε για τον κομμουνισμό και να τον δούμε κάτω από νέες βάσεις: να τον ξαναδούμε ως αίτημα καθολικής δικαιοσύνης, ως απάντηση στην κρίση που δημιούργησε ο καπιταλισμός, να ξαναδούμε όσα έχουν γραφτεί σχετικά, για όσα έχουν γίνει προσπάθειες και να ασκήσουμε κριτική. Να ξαναδούμε τον κομμουνισμό σε σχέση με τα αιτήματα του κόσμου σήμερα».
ΚΑΤΙ τέτοιο προϋποθέτει βαθιά γνώση του τι ήταν ο κομμουνισμός πριν λίγες δεκαετίες καθώς και τι πρεσβεύουν σήμερα το ΚΚΕ και τα άλλα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα. Επιπλέον, γιατί ο κόσμος -παρόλη την καταστροφική πίεση του Μνημονίου- απαξιώνει τα μεγάλα κόμματα, χωρίς να στρέφεται όμως προς τα Αρι- στερά!
ΠΕΡΑΣΑΝ πάνω από 60 χρόνια από τον Εμφύλιο. Τα «Δεκεμβριανά» (1944), μη συμμετοχή στις εκλογές (1946) και Εμφύλιος (1947-1949) αποτελούν τα μεγαλύτερα σφάλματα τακτικής της Αριστεράς στην Ελλάδα. Όσο για τις πληγές του αδελφοκτόνου Εμφύλιου δεν έχουν κλείσει ακόμη. Ο Λεωνίδας Τζεφρώνης, βασικό στέλεχος του ΚΚΕ στον Εμφύλιο, λέει για την κοινή τραγωδία (3): «? Θεωρώ όμως λάθος τη συμμετοχή μου στον Εμφύλιο? Ο Εμφύλιος γύρισε την Ελλάδα πίσω? Κατέστρεψε κι ένα κίνημα (σ.σ. το κομμουνιστικό) που ήταν απ? τα πιο λαμπρά της Ευρώπης, γιατί είχε το προνόμιο ότι ήταν μαζικότατο?»
ΦΥΣΙΚΑ, πλην των παραπάνω, κι άλλα λάθη της Αριστεράς αποδείχθηκαν ασυγ- χώρητα, αδικαιολόγητα, πολλές φορές αυτοκαταστροφικά.
Ο Πέτρος Ανταίος, μια άλλη σημαντική φυσιογνωμία της πέτρινης εποχής εμβαθύνει περισσότερο (4): «Είναι αλήθεια ότι στο κομμουνιστικό κίνημα έγιναν εγκλήματα. Στο μαρξισμό υπάρχει το σπέρμα του ολοκληρωτισμού απ? τη στιγμή που μιλάς για δικτατορία του προλεταριάτου, την οποία μετά ο Λένιν ονομάζει «δημοκρατική δικτατορία»? Ε, δε γίνεται να υπάρξει δημοκρατική δικτατορία?»
***
ΕΤΣΙ, «ακόμη και σήμερα-όπως σημειώνει ο Δ. Δανίκας («Τα Νέα», 12/3/09) -που όλα βαίνουν εναντίον μας και που το σύστημα είναι τόσο αδύναμο και κλονίζεται ανεπανόρθωτα, η Αριστερά είναι ανίκανη να δώσει μια πειστική διέξοδο μπροστά σ? αυτό το απόλυτο κενό»? Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τους λόγους: Μέχρι σήμερα το ΚΚΕ έχει σταλινική δομή και «φιλοσοφία». Χειρίζεται ένα βαρετό, μονολιθικό, καταγγελτικό λόγο περιφρονώντας ουσιαστικά τους νόμους της «αστικής» δη- μοκρατίας στο πλαίσιο της οποίας, όμως, πολιτεύεται! Εχει έλλειψη (;) εναλλακτικών προτάσεων διεξόδου από την κρίση, ενώ δεν παύει συστηματικά να υποσκάπτει την ευρισκόμενη σε δεινή θέση οικονομία της χώρας μας. Οσο για το ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί να είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας και καταγγελίας. Με τις ποικίλες συνιστώσες του, τις όχι πάντα «πολιτικά ορθές» πρακτικές του, αλλά και την πρόσφατη αποσκίρτηση μελών του και τη δημιουργία της Ανανεωτικής Δημοκρατικής Αριστεράς, δε νομίζουμε ότι έχει ελπίδες ανάκαμψης. Η Ελληνική Αριστερά, όπως λέει ο Χρόνης Μίσσιος, ηττήθηκε στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Ο ίδιος λέει πως «Σήμερα ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει Αριστερά. Αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι Αριστερά δεν παράγει τίποτα, ούτε καν πολιτικό πολιτισμό» (5).
ΔΥΣΤΥΧΩΣ η Ελληνική Αριστερά (με ό,τι σημαίνει πια αυτή η λέξη) παραμένει προσκολλημένη στο παρελθόν της. Είναι εγκλωβισμένη σε πρακτικές και συνθήματα ατελέσφορα, ενώ ο κόσμος φλέγεται για προτάσεις επίλυσης της ζοφερής καθημερινότητάς του. Μη έχοντας ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με το παρελθόν, η παρουσία της στην οικονομική κρίση που μας πλήττει είναι υποτονική, σχεδόν αρνητική. Ετσι, «κοινή δράση» της Ελληνικής Αριστεράς δε διαφαίνεται. Ούτε προτείνεται κάποιο -έστω «ευρωπαϊκό αριστερό»- όραμα για ένα φωτεινό μέλλον της χώρας? Ο Λεωνίδας Κύρκος και επί του προκειμένου είναι σαφέστατος (6): «Η ιδέα του σοσιαλισμού -λέει- δεν είναι μια ιδέα αφηρημένη, δε μιλάμε για επουράνιους παραδείσους, μιλάμε για την κόλαση που ζούμε σ? αυτόν τον κόσμο και για την προσδοκία εξόδου απ? την κόλαση».

ΣΗΜΕΙΩΣEIΣ:
-(1) – Στ. Κούλογλου «Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την Ελληνική Αριστερά», «Εστία», 11η έκδοση, 2010: Κατίνα Τέντα-Λατίφη, σσ.166-179: «Η Ιστορία έχει τους δικούς της ρυθμούς ?βαδίζει με βήματα μεγάλης χρονικής διάρκειας. Ο άνθρωπος όμως, έρχεται σε αντίθεση με αυτό, γιατί έχει βιολογικά όρια και, όταν παλεύει για κάτι, περιμένει να δει και το αποτέλεσμα του ονείρου, του οράματός του». Κι ακόμη, «Την Ιστορία δεν μπορούμε να τη διορθώσουμε αλλά μπορούμε να μην την ξαναζήσουμε. Και για να μην την ξαναζήσουμε πρέπει να τη μελετήσουμε?».
-(2)ό. π. Λεωνίδας Κύρκος, σσ. 148-149.
-(3)ό. π. Λεωνίδας Τζεφρώνης, σελ. 575.
-(4)ό. π. Πέτρος Ανταίος, σελ.77.
-(5) Χρόνης Μίσσιος, συνέντευξη στον Αργύρη Παπαστάθη (Το Βήμα, 20/6/2010).
-(6) (δες σημείωση 2), Λεωνίδας Κύρκος.
 


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα