Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Η μοναξιά της αιωνιότητας

Δε ξεμάκρυναν και πολύ οι μέρες που, καθισμένος στη βεράντα τη βορεινή, δίπλα στην μπουκαμβίλια, ρουφούσα με μια πρωτόγνωρη απληστία, την ομορφιά από τα λουλουδισμένα ακροκλώναρά της.

Μέσα σε τούτα τ? ανθοπέταλα, που ντύθηκαν στις αποχρώσεις του ιώδους, γεύτηκα για μια μόλις μοναδική στιγμή, την ελευθερία. Μια μικρή ευκαιρία να εγκαταλείψω τον Σισύφειο βράχο μου στην κορυφή του λόφου κι εκείνος για μια ακόμη φορά πειθαρχεί στις προσταγές της βαρύτητας. Αυτή ακριβώς τη μοναδική στιγμή, που το σπρώξιμο έχει τελειώσει και που δε χρειάστηκε να ξεκινήσει από την αρχή, γεύεσαι μερικές στιγμές ελευθερίας. Ελευθερίας που βαστά όσο χρειάζεται ν? ανοιγοκλείσουν μια φορά τα φτερά της πεταλούδας, που στο μεταξύ απρόσκλητα προσχώρησε στη συντροφιά μας.

Προσπαθώ να μαντέψω τα συναισθήματα και τις σκέψεις του Σίσυφου, του προλετάριου των θεών και των ανθρώπων. Βιώνει βαθύτατα τη μοναξιά του, μέσα σε μια ατέρμονη προσπάθεια, που εκ των προτέρων γνωρίζει πως είναι μάταιη. Ομως συνεχίζει το σπρώξιμο, αν και έχει επιβάλλει στον εαυτό του μια σκληρή τιμωρία. Να σκοτώσει την ελπίδα του. Ετσι απαλλαγμένος από την ελπίδα, που δεν παύει να θέτει όρια στην ανθρώπινη συμπεριφορά, βρέθηκε ολομόναχος να τοξοβολεί την αιωνιότητα, αφού το σπρώξιμο του βράχου συνεχίζεται ακατάπαυστα. Κι η μπουκαμβίλια θ? ανατριχιάζει στο φιλί της θαλάσσιας αύρας και θα φλερτάρει με τις ηλιαχτίδες.

Μανώλης Γ. Τσιράκης


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα