Γράφει ο Α.Ν. ΛΑΜΠΑΘΑΚΗΣ
Το κείμενο του παρόντος άρθρου βασίζεται στο βιβλίο του ως άνω Αγίου Νικολάου με τίτλο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…»
Ξεκινώντας την απάντηση ο Αγιος αντιρωτάει: «Με ρωτά άνθρωπε του Θεού, απο πού προέρχεται η σημερινή κρίση, και τι σημαίνει αυτή. Ποιος είμαι εγώ για να με ρωτάς για ένα τόσο μεγάλο μυστικό; “Μίλα όταν έχεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή”, όπως μας λέει ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Και συνεχίζει: «παρόλο που θεωρώ, ότι η σιωπή, υπό τις παρούσες συνθήκες είναι καλύτερη βλέπω ότι είναι ανάγκη, λόγω αγάπης να αναφέρω εκείνο που σκέπτομαι στο κρίσιμο αυτό ερώτημα.
Οπως αποφαίνεται ο Αγιος: Η κρίση είναι λέξη ελληνική και σημαίνει δίκη.
Επ? αυτού στην Αγία Γραφή η λέξη «Δίκη» ή κρίση, χρησιμοποιείται πολλές φορές. Στον ψαλμό 1:5 αναφέρεται: «δια τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει». Και στον Ψαλμό 100:1, αναφέρεται: «έλεος και κρίσιν άσομαί σοι, Κύριε».
Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός λέει στο κατά Ιωάννη 5:22: «Αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υιώ» και σε άλλο σημείο, στο Ιωαν. 12:31, λέει: «νυν κρίση εστί του κόσμου τούτου».
Χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς, είναι ότι μέχρι προ τινος όλοι οι ευρωπαΐκοί λαοί χρησιμοποιούσαν την λέξη «δίκη» αντί για τη λέξη «κρίση» οποτεδήποατε τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τελευταία όμως χρησιμοποιείται η λέξη «κρίση» αντί για τη λέξη «δίκη».
Αποτέλεσμα, το κατανοητό να γίνεται ακατανόητο. Τώρα όταν διερχόμεθα από ξηρασία ή πλημμύρα, ή πόλεμο ή επιδημία, όταν γινόταν χαλαζόπτωση ή γινόταν καταστροφή από σεισμό ή πνιγμοί και διάφορες άλλες συμφορές λέμε και γράφουμε ότι διερχόμεθα κρίση ή μεγάλη κρίση αντί του σωστού και κατανοητού: επήλθε «θεία δίκη».
Σήμερα, λόγω της μεγάλης χρηματο-οικονομικής δυσκολίας λέμε ότι διερχόμεθα μεγάλη κρίση. Ομως το αίσθημα του λαού θεωρεί ότι αυτή η «κρίση» ήλθε ως θεία δίκη, ανεξάρτητα από τα αίτια και τις μεθοδεύσεις. Το αποτέλεσμα δείχνει ότι υφιστάμεθα τιμωρια για την ζωή που διάγομε, μακρυά από την Αγάπη του Θεού δικαιολογόντας και τον Αγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, όταν γράφει: «Ο δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται».
Ας μην ρωτάμε λοιπόν για τα αίτια της τωρινής κρίσης, ή της τωρινής θείας ΔΙΚΗΣ. Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Είναι η αφορμή που επέρχονται ξηρασίες, πλημμύρες , επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων.
Η αιτία για την σημερινή χρηματο-οικονομική αλλά και μεγάλη ηθικοπνευματική κρίση είναι η ίδια, είναι η μεγάλη αποστασία από τον Θεό, όλα τα άλλα που λέγονται, γράφονται και ακούγονται είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Η Αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι με τις αμαρτίες μας έχομε περιέλθει εις θεοαποστασία και όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο κατά νομοτελειακό και αέναο τρόπο, προκαλείται μεγάλη «κρίση» ή το σωστότερο επέρχεται Θεία Δίκη.
Και επιτρέπει ο Θεός από αγάπη για τον άνθρωπο να συμβαίνει μια τέτοια εξέλιξη, προκειμένου να ξυπνήσουν οι άνθρωποι, για να γίνουν ενσυνείδητοι και πνευματικοί συνειδητοποιώντας την κατάστασή μας και να ζητήσομε εν -συνείδητο πλέον το έλεος και τους οικτιρμούς του Υψίστου ερχόμενοι ενώπιόν του.
Βλέπομε λοιπόν ότι στις μοντέρνες αμαρτίες χρησιμοποιούνται «μοντέρνα» μέσα νουθετήσεως, αφού διαφορετικά χειροτερεύει η κατάσταση, αντί μετάνοια, τύπου «Ασώτου» επαυξάνεται επικίνδυνα η τυπολατρεία ή υποκρισία και ο Φαρισαϊσμός.
Kαι πραγματικά φαίνεται ο Θεός χρησιμοποιεί «μοντέρνα» μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: κτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε, δηλαδή τα τραπέζια στις συναλλαγές σ? όλο τον κόσμο, όπως το ίδιο έκαμε κάποτε και στον Ναό των Ιεροσολύμων.
Βλέπομε ότι προξένησε πρωτόγνωρο, σημαντικό πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που συναλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο. Ολα αυτά, όπως φαίνεται συμβαίνουν για να ξυπνήσουν τα σοφά «κεφαλάκια» των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλικής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνωρίσουμε τις ανομίες μας και τις τόσες αμαρτίες μας και να ζητήσομε έλεος και να προσκυνήσομε τον Υψιστο τον ΕΝΑ πανοικτήρμονα αληθινό και μοναδικό Τριαδικό, Ζωντανό Θεό.
Στο κρίσιμο ερώτημα: Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Η απάντηση είναι μία και μοναδική. Οσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμένει δίχως αλλαγή. Ωσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης, παραιτηθούν από τις παράνομες ενέργειές τους και συντετριμμένοι γονατίσουν μπροστά στον Παντοδύναμο και Δίκαιο Θεό. Και αυτό θα συμβεί όταν θυμηθούν ότι αυτό που συμβαίνει και συνεχώς επιδεινώνεται δεν αποτελεί «κρίση» αλλά «θεία δίκη». Τότε θα επέλθει ο βαθύς αναστεναγμός και θα μας καταλάβει το βαθύ συναίσθημα της μετάνοιας και από καρδιάς με συντριβή θα επικαλεσθούμε το Ελεος και τους οικτιρμούς του Υψίστου Δικαίου Αληθινού και Ζωντανού Θεού. Τότε και μόνο τότε θα γίνουν όλα ξεκάθαρα όπως τονίζει ο Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Ας ευχηθούμε από καρδιάς αυτό, να πραγματοποιηθεί.
Τελειώνοντας αναφερόμεθα, συμπροσευχόμενοι, σε μια Δέηση προς την Θεοτόκο, δέηση η οποία συμπεριέχεται σε τροπάριο Καθίσματος του Ορθρου της Δευτέρας και αναφέρει: «Η θερμή προστασία και απροσμάχητος/ η ελπίς η βεβαία και ακαταίσχυντος/ τείχος και σκέπη και λιμήν των προστρεχόντων σοι,/ αειπάρθενε Αγνή/ τον Υιόν σου και Θεόν/ ικέτευε συν Αγγέλοις/ ειρήνην δούναι τω κόσμω/ και σωτηρίαν και μέγα έλεος.
