ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ Τ´ ΑΥΤΑ

Η είδηση είναι χθεσινή: «Απώλειες ύψους 600 εκατ. ευρώ στα έσοδα του ΙΚΑ, σε ετήσια βάση, θα φέρει η ενδεχόμενη αύξηση του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 έτη στα 67, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων στο ΙΚΑ».
Η ουσία είναι ίδια: Κάθε τρεις και λίγο λαμβάνονται νέα μέτρα. Ταυτόχρονα δημιουργούνται νέα ελλείμματα. Οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται καθώς τα μέτρα αποδεικνύονται ατελέσφορα. Λίγο μετά, ξανά τα ίδια. Νέες απώλειες. Νέα μέτρα. Πάντα ή σχεδόν πάντα, σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Των οποίων η τσέπη είναι μονίμως άδεια.
Το μέλλον παραμένει αβέβαιο: Ποιος εγγυάται ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση και δεν θα χρειαστεί να λάβει νέα μέτρα για να πάρει νέο δάνειο; Ετσι, ίσως, θα μας πουν. Ομως, θα το εννοούν;
Την ανησυχία του για το αύριο, δεν έκρυψε ούτε ο υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης κατά την επίσκεψή του στα Χανιά και την ομιλία του στην ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων όταν είπε ότι οι δανειστές της χώρας «απαιτούν μεγάλες θυσίες από τον ελληνικό λαό. Μας βλέπουν ως οφειλέτες, όχι ως εταίρους. Απαιτούν πολλές θυσίες και με την έννοια των πολλών και μεγάλων θυσιών, απαιτούν αίμα?».
Το βέβαιον είναι ότι αυτή τη στιγμή ξεζουμίζονται οι πολίτες, χωρίς να γνωρίζουν τι τους ξημερώνει. Μόνο που δεν πάει άλλο. Δεν μπορεί να συνεχιστεί το? κάθε δόση και άλλα μέτρα. Ο κόσμος δεν αντέχει. Γι? αυτό και εξοργίζεται. Επιτέλους, πρέπει, κάποτε, να τελειώσει αυτός ο φαύλος κύκλος των μέτρων υποβάθμισης της ζώης μας.